Çocuk İstismarı | Çocuk Psikolojisi

Kempe ve Helfer (1972) çocuk istismarı ve ihmalini ana babanın veya çocukta sorumlu kişilerin (quardians ) giriştiği veya girişmeyi ihmal ettiği eylemler sonucunda, çocukların bazı kaza dışı (nonaccidental) hasarlar alm...

Kategori: Çocuk Psikolojisi | Tarih: 2011-03-10 | Okunma: 18377 | Ekleyen: Serdal GÜR

James Garbarino, çocuk istismarının, çocuğa kötü davranmış (child maltleatmer) problemin bir parçası olduğu ve çocuğa karşı yapılan fiziksel, cinsel ve ruhsal bütün kötü davranışları içerdiğini belirmiştir (Özdemir 1989:20, Akt. Kars 1996 ).
Zeytinoğlu (1991:148) ‘e göre genel olarak 18 yaşı altında bulunan çocuklara karşı aktif olarak girişilen ve onların fiziksel, duygusal, zihinsel ve toplumsal gelişimlerini zedeleyen her türde eylemler çocuk istismarı olarak, onların beslenme, bakım, gözetim, eğitim gibi ihtiyaçların karşılanmaması durumları da çocuk ihmali olarak ele alınmaktadır. Çocuk sömürüsü açık ve kaba sömürüden ince dolaylı ve üstü örtülü sömürüye kadar uzanan biçimlere bürünür. Çocuğun yuvadan atılması, ortalıkta kalması, eğitimden yoksun bırakılıp çalıştırılması, dilenciliğe ve fuhşa
itilmesi, cinsel saldırıya uğraması, dayak ve işkenceyle büyümesi, sakat bırakılması.
Doğrudan ve dolaylı yoldan suça itilmesi, uyuşturuculara alıştırtması, kin gütmeye itilmesi, kızların çocuk yaşta kocaya satılması, hastalanan çocukların tedavi ettirilmesi. Cinsel sömürü, açık saçık filmlerde çocukların oynatılması ( Yörükoğlu,1992).
Henri Kempe ve arkadaşları tarafından tanımlanan ‘dövülmüş çocuk sendromu‘ (battered child syndrome) , ana baba veya koruyucu ana baba (fester parents)’nın zararlı davranışlarından doğan bir sonuç olarak görülmektedir. bu tanımda çocuğa acı ve zarar verme söz konusudur; fakat çocuğa zarar veren bu davranışların neler olduğunun belirlenmesi önemli bir güçlük olarak
görülmektedir (Akt: Özdemir ,1989).
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu ( UNICEF ) 14 Mart 1986 tarihli raporunda çocuk istismarını ve özelliklerini belirlediği öne sürülmüştür. (Kaşar, 1989)
1. Kasıtlı olarak çocuğa zarar verilmesi
2. Sosyal açıdan yasaklanmış bir hareket olması
3. Hareketin istismar olduğu konusunda uluslar arası düzeyde ne kadar çok görüş birliğinin olduğunu ifade edilmesi
4. Yalnız bir veya daha çok çocuğun zarar görmesi.( Akt: Mangalcı, 2002) ‘İhmal (neglect)’ davranışının ise çocuğun fiziksel ya da duygusal ihtiyaçlarının ebeveyni ya da bakıcısı tarafından kasıtlı veya kasıtsız olarak karşılanmaması ve çocuğun bu durumdan zarar görmesi olarak tanımlanmaktadır (Sweet ve Resick1979, Garbarino 1980, Browne ve Herbert1999; UNICEF 1986; Lynch 1991,Akt. Mangalcı 2002). Newberger, 1973: 840-848) göre çocuk istismarı, çocuğun bulunduğu tehdit edici ev ortamındaki durumundan kaynaklanan bir hastalıktır. Akt:Özdemir,1989).
Lynch (1989) ‘a göre istismar, anne baba veya bakıcının çocuğa zarar verici deneyimlerle karşı karşıya bırakması, ihmali ise; anne baba ya da bakıcının çocuğa bakma ve koruma yükümlülüklerini gereğince yerine getirememeleri sonucu ortaya çıkmaktadır. Sonuç olarak istismar aktif, ihmal ise pasif bir olgu olarak nitelendirilebilir (Mangalcı,2002).
Sağlık, Eğitim ve Refah Bölümü Çocuk İstismarı Merkezi ( Center on child Abuse in The Department of Health, Education and Welfore) ‘nın yasal olarak kurulmasına ilişkin A.B.D Senatosunun oturumunda önce Davild Gil, kapsamlı bir çocuk istismarı tanımının yapılmasını önermiştir (Taylor ve Newberger,1979:10 AKT. Özdemir 1989 ).
Gil, bir bütün olarak toplum, kurumlar ve bireyler tarafından iş ya da ihmal davranışı ve çocukları eşit hak ve özgürlüklerden yoksun bırakmak ve onların en üst düzeyde gelişmelerine müdahale temek gibi davranış ve içsel tepki (inaction) sonucunda oluşan koşulları Taylor ve Newberger, (1979.10-11) çocuk istismarı ve ihmali koşulları olarak tanımlanmaktadır (Özdemir, 1989).
İstismar davranışında, ana babaya veya çocuğa bakmak ve konuşmakla sorumlu kişiler tarafından ‘kasıtlı‘ ve ‘sürekli‘ olarak zarar verilmesi önemli iki öğedir. Çocuğun ihmal edilmesi de, istismar davranışı ile aynı derecede önem taşımaktadır. Bir çocuğu ihmal etmek de onu hırpalamak kadar zararlı olabilmektedir ( Özdemir,1989:20).